Η πανδημία δεν έκανε τη χάρη στους ανθρώπους του 34th Panorama Of European Cinema (34ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου (27/1-2/2)), κι έτσι οι περίπλοκες ισορροπίες που έχει επιβάλει ώθησαν το φεστιβάλ για δεύτερη διαδοχική χρονιά στην ασφάλεια της ψηφιακής διοργάνωσης.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο καλλιτεχνικός διευθυντής και κορυφαίος κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, ο φετινός σχεδιασμός λόγω της μετάλλαξης Όμικρον ήταν σαν “ισορροποία σε τεντωμένο σχοινί”.
Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι η διοργάνωση που φιλοξενείται στο www.panoramafest.org, χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα Cinesquare, έριξε την ποιότητα των επιλογών της. Κάθε άλλο, όπως θα δείτε παρακάτω, μιας και το Πανόραμα έχει ετοιμάσει ένα πληθωρικό πρόγραμμα που συνδυάζει τους τίτλους νέων δημιουργών αλλά και επιλεγμένα, παραγνωρισμένα ή μη, αριστουργήματα του παρελθόντος. Και όλα αυτά, δωρεάν!
Διεθνές διαγωνιστικό – σκέτο αίνιγμα
34th Panorama Of European Cinema
Διαχρονικό χαρακτηριστικό του φεστιβάλ, η ικανότητά του να επιλέγει στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα ταινίες του ευρωπαϊκού σινεμά οι οποίες, διαφορετικά, θα περνούσαν απαρατήρητες από τους σινεφίλ.
Φέτος 13 είναι τα φιλμ που διεκδικούν τις επίσημες διακρίσεις του θεσμού (η επιτροπή αναγνωστών του “α” απονέμει παραδοσιακά το Βραβείο Κοινού), με άτυπο πρωταγωνιστή την Ελλάδα. Ακολουθούν μερικά από αυτά που ξεχωρίζουμε.
Ο Στέφαν Αρσενίγεβιτς, υποψήφιος για Όσκαρ στο παρελθόν με τη μικρού μήκους “(A)Torzija” (2003), επιχειρεί ένα τόλμημα με το βραβευμένο στο Κάρλοβι Βάρι “As Far as I Can Walk”. Παίρνει ένα παλιό σέρβικο παραμύθι στο οποίο πρωταγωνιστούν εθνικοί ήρωες και το διασκευάζει, τοποθετώντας στη θέση τους πρόσφυγες από την Γκάνα που αναζητούν την τύχη τους στο σύγχρονο Βελιγράδι.
34th Panorama Of European Cinema
Έπειτα, από τη Βενετία, έρχεται το παρόμοιας λογικής “Californie” (Αλεσάντρο Κασιγκόλι & Κέισι Κάουφμαν). Τα γυρίσματα διήρκεσαν πέντε χρόνια, όσα και οι απόπειρες της νεαρής ηρωίδας από το Μαρόκο να ενταχθεί στον τρόπο ζωής της Νάπολης, ενώ παράλληλα έρχεται αντιμέτωπη με τις προκλήσεις μιας πρόωρης ενηλικίωσης.
Όσο για τις ελληνικές παραγωγές, εδώ μετράμε τέσσερις συμμετοχές. Ο Νίκος Νικολόπουλος (“Πολκ”) βρίσκεται πίσω από το “Musa”, στο οποίο εκτυλίσσεται μια ερωτική ιστορία μεταξύ δύο ανδρών που σταδιακά συγκρούονται και χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα.
Από την άλλη, ο Πέτρος Χαραλάμπους (“Το Αγόρι στη Γέφυρα”) στο “Patchwork” σκηνοθετεί την Αγγελική Παπούλια στο ρόλο μιας γυναίκας που πασχίζει να διατηρήσει την οικογένειά της ενωμένη, καθώς βιώνει μια βαθιά υπαρξιακή κρίση.
Εντάσεις σημειώνονται και στο “REM Ταχείες Κινήσεις Οφθαλμού” του Κάρολου Ζωναρά (“Μπιγκ Χιτ”), ανάμεσα σε δύο ζευγάρια διαφορετικών γενεών που συνειδητοποιούν ότι τα λάθη και ο χρόνος δεν γυρίζουν πίσω. Τέλος, ο έμπειρος Πέτρος Σεβαστίκογλου (“Άνεμος στην Πόλη”) επιστρέφει με έναν ακόμα θαρραλέο και αυθεντικό κινηματογραφικό πειραματισμό.
Η “Βοή του Κόσμου” δεν έχει συμβατικό σενάριο, αλλά βασίζει την αφήγησή της στο συνειρμικό μοντάζ στιγμιότυπων από τις ζωές νεαρών ατόμων ανά τον κόσμο – έναν κόσμο έτοιμο να εκραγεί.
Νουάρ διαμάντια
34th Panorama Of European Cinema
Το φεστιβάλ δίνει το “ελεύθερο” στον ειδικό επί του θέματος σκηνοθέτη Δημήτρη Παναγιωτάτο (“Η Νύχτα με τη Σιλένα”) και εκείνος επιμελείται το αληθινά “άχαστο” αφιέρωμα “Οι μοιραίες γυναίκες του φιλμ νουάρ”.
Η ενότητα περιλαμβάνει επτά σπάνιες ταινίες, ενώ κάποιες από αυτές δεν έχουν προβληθεί ποτέ ξανά στην Ελλάδα.
Ο Παναγιωτάτος περιγράφει το σκεπτικό του αφιερώματος ως εξής: “Άλλοτε ως θύτες, άλλοτε ως θύματα, άλλοτε ως θύτες και θύματα συγχρόνως, κι άλλοτε ανεξάρτητες και χειραφετημένες, οι μοιραίες γυναίκες των φιλμ νουάρ προσφέρουν ένα καλειδοσκόπιο με πολλαπλά πρόσωπα και προσωπεία, συμπληρωματικά και αντιφατικά, αμφισβητώντας κάποια γνωστά στερεότυπα”.
Έτσι, στο φετινό Πανόραμα μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε εν δράσει σπουδαίες πρωταγωνίστριες, όπως η Τζόαν Κρόφορντ στον “Πύρινο Εφιάλτη” (Ντέιβιντ Μίλερ, 1952), η Μπάρμπαρα Στάνγουικ στις “Αμαρτωλές Γυναίκες” (Λιούις Μάιλστοουν, 1946) και η Τζιν Γκίλι στο “Decoy” (Τζακ Μπέρνχαρντ, 1946). Εμείς προβλέπουμε ότι οι προβολές αυτού του αφιερώματος προορίζονται για ψηφιακά sold out…
Από τον Τσιώλη στο Λιντς
34th Panorama Of European Cinema
Φέτος συμπληρώνονται τρία χρόνια από το θάνατο του αγαπημένου σκηνοθέτη Σταύρου Τσιώλη και το Πανόραμα τιμά τη μνήμη του προβάλλοντας έξι φιλμ του δημιουργού.
Ανάμεσά τους, φυσικά, το σουξέ “Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες” (1998), αλλά και πιο τρυφερά και πάντα ρομαντικά έργα όπως τα “Μια Τόσο Μακρινή Απουσία” (1985) και “Σχετικά με το Βασίλη” (1986).
Όμως, το φεστιβάλ επιλέγει ακόμα ταινίες στις οποίες δίνει δεύτερη ευκαιρία. Σαν το cult “Dune” (1984) του Ντέιβιντ Λιντς, μαζί με τα γυρισμένα στην Ελλάδα “Σημάδια Ζωής” (1968) του Βέρνερ Χέρτζογκ και “Fedora” (1978) του Μπίλι Γουάιλντερ. Όλοι τους τίτλοι που σπάνια μας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε, έστω και από τη μικρή οθόνη.
